W 1870 roku Konstanty Zamoyski stał się właścicielem tych terenów.
Pałac został wzniesiony w latach 1875–1877 według projektu architekta Leandra Marconiego.
Styl architektoniczny: neorenesans, w stylu późnego renesansu francuskiego, nawiązujący do estetyki rezydencji barokowych.
Pałac zbudowano w klasycznym układzie entre cour et jardin — z dziedzińcem od strony ulicy Foksal i ogrodem po drugiej stronie.
Brama wejściowa ozdobiona w stylu późnobarokowym oddziela dziedziniec od ulicy.
Pałac Zamoyskich stał się charakterystycznym elementem krajobrazu Foksalu, zamykając perspektywę ulicy - jest jednym z nielicznych takich budynków, które przetrwały wojnę stosunkowo nieuszkodzone.
W 1923 r. marszałek Ferdinand Foch odwiedził pałac- przyjęcie miało duże znaczenie symboliczne (m.in. dla relacji polsko-francuskich).
W 1940 roku Adam Zamoyski (ordynat kozłowiecki) zmarł w pałacu.
W czasie II wojny światowej pałac został zdewastowany, choć - w porównaniu z wieloma innymi budynkami Warszawy -ucierpiał stosunkowo łagodnie.
Po wojnie pałac został znacjonalizowany (lub przejęty przez władze) i w 1949 roku przekazany Stowarzyszeniu Architektów Polskich (SARP).
W latach 1964-1968 z inicjatywy SARP dobudowano pawilon wystawowy od północy (projekt autorstwa m.in. Marek Bieniewski, Jerzy Przeradowski, Włodzimierz Panorski i Władysław Wierzbicki).
W trakcie jednej z renowacji (w 2022) na elewacji ogrodowej odsłonięto dekoracyjny detal w postaci głowy kozła - symboliczny element herbu Zamoyskich.
Budynek jest wpisany w rejestr zabytków jako obiekt historyczny (nr rej. 659/1) oraz jego park jako zabytek krajobrazowy (nr rej. 658) od 1 lipca 1965.
Dzięki staraniom konserwatorów i inwestorów pałac zachowuje wiele naczelnych cech architektonicznych i artystycznych, a jego wnętrza i otoczenie - mimo adaptacji na cele publiczne - wciąż oddają ducha XIX-wiecznego stylu.
A website created in the WebWave website builder